Hümeze Suresi

Hümeze Suresinin Okunuşu

Bismillahirrahmânirrahîm.
1- Veylül li külli hümezetil lümezeh
2- Ellezıcemea malev ve addedeh
3- Yahsebü enne malehu ahledeh
4- Kella le yümbezenne fil hutameh
5- Ve ma edrake mel hutameh
6- Narullahil mukadeh
7- Elleti tettaliu alel ef'ideh
8- İnneha aleyhim mü'sadeh
9- Fi amedim mümeddedeh

Sesli Dinle

Hümeze Suresinin Anlamı

Rahmân ve Rahîm olan Allah'ın ismiyle.
1- Veyl o insanları çekiştirip kaş göz işaretleriyle alay edenlerin bütününe
2- Ve bir mal toplayıp hep onu sayana!
3- Malının, kendisini ebedi yaşatacağını sanır.
4- Hayır, andolsun ki, o Hutame'ye (cehenneme) atılacaktır!
5- Bildin mi Hutame nedir?
6- Allah'ın, tutuşturulmuş ateşidir
7- Ki, gönüllerin ta üstüne çıkar!
8- O (ateş), onların üstüne kapatılacaktır mutlaka,
9- Uzatılmış sütunlar içinde olarak.

Hümeze suresi konusu

Kuran-ı Kerim'de Hümeze suresi 104. sıradadır ve 30. cüzde yani son cüzde yer almaktadır. Bu sure adını 1. ayetteki "hümeze" kelimesinden almıştır. Hümeze; "arkadan çekiştirme" anlamına gelmektedir.

Hümeze suresinin konusunda, insanları küçümseme, kusur arama gibi davranışlar eleştirilmektedir. Servete güvenme ve onu yanlış yolda kullanmanın kişiye ne büyük zararlar getireceğinden söz edilmektedir.

Hümeze suresi tefsiri

Diyanetin tefsirine göre Hümeze suresindeki "veyl" kelimesi "Vay haline!" diye çevrilmiştir. Veyl kelim anmalı olarak, "çetin azap, helâk, yok olma, rezil rüsvâ olma, cehennemde bir vadi, beddua" anlamlarına gelmektedir.

"Arkadan çekiştiren" diye çevirilen hümeze kelimesi ise "birini arkasından çekiştirmek, kaş göz, el kol işaretleriyle onunla alay etmek, aşağılamak" mânalarına gelir ve "insanları arkadan çekiştirmeyi, şeref ve haysiyetlerini yaralamayı alışkanlık haline getiren, bundan zevk alan kimse" anlamlarında kullanılır.

Hümeze suresinin 2. ve 3. ayetlerinde, servetinin çokluğuna gururlanıp insanlarla alay eden kimselerin aynı zamanda helâl haram demeden mal toplayan, onu saklayan, fakirlik korkusuyla cimrilik ederek onu hayır yolunda harcamaktan kaçınan, fakirin hakkını vermeyen ve servetinin kendisini ebedîleştireceğini sanan kimseler olduklarını da ifade etmektedir.

4. ayetin başındaki "kellâ" kelimesi "Hayır" anlamına gelmekte ve asıl gerçeğin yukarıda nitelikleri anlatılan o bedbaht inkarcının düşündüğü gibi olmadığını gösteren bir uyarı amacı taşır. Nitekim devamında onun mutlaka cehenneme atılacağı bildirilmektedir.

5. ayetteki soruyla cehennemin son derece korkunç bir yer olduğuna vurgu yapılmıştır. Burada dünyadayken gönül incitip yürek yakan suçluların, günahkârların uzun direklere, sütunlara bağlandıkları, ateşten kaçıp kurtulmanın mümkün olmadığı bir cehennem tasviri yapılmaktadır.